Niks te vertellen

Ik heb nog niet veel te vertellen en daar heb ik me maar bij neer gelegd. Letterlijk. Er zit weinig anders op. Het is de hele dag op en af, maar meer af dan op. De hometrainer staat hier op de slaapkamer en vanuit bed zwaai af en toe even naar hem. Zelfs afstoffen doe ik hem niet nu. Ik kijk, vanaf de bank, hijgend naar de Tour de France. Zo lang ik niks doe, gaat het prima met me.

Alleen aan mijn eetlust kan ik merken dat het beter met me gaat. Ik heb weer trek, soms ook honger en ja, het feit dat ik weer smaak heb, draagt daar natuurlijk ook aan bij. De Prednison ook…