Het is inmiddels al even geleden dat ik, samen met mijn poliepen, een zoveelste bezoekje bracht aan de KNO-arts. Kregen ze, mijn poliepen, 2 maanden daarvoor, op mijn vriendelijk doch dringende verzoek, nog uitstel van executie, déze ronde bleek er geen ontkomen meer aan. Mijn poliepen, die in mijn oren niet klinken als een ernstige aandoening maar eerder als iets aandoenlijks en onschuldigs, moesten nu toch écht mijn neus uit.
Ik kreeg uitgebreid tekst en uitleg van mijn, overigens altijd vriendelijke, KNO-arts. Ik vermoed echter dat ik, al mijn eerdere bezoeken ten spijt, niet zo’n snuggere indruk op hem had gemaakt, want toen hij mij vertelde over de mogelijke complicaties van de ingreep en hij mij wees op de risico’s ervan, legde hij mij uitvoerig uit: ”ik opereer in een risicovol gebied vlakbij de oogzenuw, de schedelbasis en dus dichtbij de hersenen”, waarna hij vervolgde: “maar in uw geval kan dat niet zo veel kwaad “…..
ZIENDEROGEN 