Vandaag krijg, of nou ja, krijg, vandaag kóóp ik nieuwe wenkbrauwen. Voorheen haalde ik ze bij de HEMA. En hoewel ik zweer bij de HEMA, en de HEMA bij mij, zou ik graag een duurzamere oplossing willen voor “mijn probleem” en dus laat ik ze vandaag, op maat, maken!
Zelf heb ik nauwelijks wenkbrauwen en wat ik wél aan wenkbrauw heb, is erg licht van kleur. Al járen teken ik ze iedere ochtend, met een Hema-potloodje nummer 9, met mijn neus tegen de spiegel. Dat is én best veel werk en ook nog eens een kunst om ze op de juiste hoogte én symmetrisch tekenen. Eenmaal aangebracht stuit ik nog al eens op praktische problemen.
Zo ben ik er bijvoorbeeld wel eens eentje vergeten. Ik was op een zondagmorgen in een restaurant in Apeldoorn, op de 85ste verjaardag van een tante, toen ik na een toiletbezoek in de spiegel keek en iets miste in mijn gezicht. Ik had toen al een halve dag zo rond gelopen, 2 koppen koffie en taart op en met veel familieleden, die je anders nooit ziet, gesproken. En dat alles op één wenkbrauw.
Ik vermoed dat ik ’s morgens vroeg, halverwege mijn ochtendritueel, gestoord ben en mijn best ben gaan doen op tijd weg te komen. Maar ook na een FAG-spreekuur, het maken van netvliesfoto’s waarbij je met één oog door een oculair kijkt, ben ik er vaak eentje, die boven mijn dominante, linkeroog, kwijt. Soms loop ik de hele dag met een verbaasde blik omdat de ene een paar millimeter hoger zit dan de andere of een scherpere curve maakt. En laatst zat ik in de trein en veegde ik behalve de regen ook mijn wenkbrauwen van mijn wangen. Dát was voor mij de druppel.
En dús gaat het vandaag gebeuren. Ik ga mijn werk- en waterproof wenkbrauwen ophalen!
Ik verheug me nu al op de eerste regenbui én op de reactie van mijn kinderen:“Hé ma, je wenkbrauwen!
ZIENDEROGEN 