‘s Morgens vind ik me zelf een hele Piet en begin ik wat te enthousiast en overmoedig aan de dag, zo blijkt als ik om 10 uur uitgeteld aan de koffie zit.
Al met al gaat ‘t gelukkig, zij het kleine beetjes, beter. Ik ben vaker, of lánger op.
Als ik dan op ben, dan doe ik niets en dát wissel ik af met op bed liggen. De kunst van niets doen wilde ik graag onder de knie krijgen. Het ziet er naar uit dat dit me eindelijk gelukt is!
Is lezen níets doen? Want lézen, dát doe ik wel. Eindelijk! In dat boek dat al sinds vorig jaar oktober geduldig op mij ligt te wachten. Ik ben destijds gestrand op bladzijde 62. Mijn vele voornemens ten spijt, kom ik normaal gesproken niet aan lezen toe of gun mezelf de tijd er niet voor.
Nu héb ik tijd, waarmee ik niet veel anders kan doen dan lezen, ook ‘s nachts als de Prednison me met succes uit mijn slaap probeert te houden en ik onmogelijk in slaap kan komen. Ook dan is mijn dikke pil een uitkomst!
ZIENDEROGEN 