Ontslag

Vanmorgen al vroeg “in bedrijf”. Het láátste bedrijf, nog voor de eerste en tevens laatste nevelsessie. Om 10 uur zou Jos me komen halen en dus had ik úren de tijd om mijn koffer in te pakken. Alles gaat traag nu, maar gelukkig schikt de klok zich zonder morren soepel naar mijn sloomheid.

Om hen te bedanken voor de goede zorgen, de aandacht en vooral voor alle inspiratie, heb ik, naar goed gebruik, een kaartje geschreven voor alle medewerkers van de afdeling.

Wetende hoeveel er op onze poli gesnoept wordt en dat ik nu niet staat ben een paar kilo pindarotsjes te maken en me realiserend hoe groot het verloop op een verpleegafdeling is, besloot ik niet te trakteren maar een bijdrage te leveren aan de personeelspot. Een sputumpotje, gevuld met opgehoeste euro’s. Heeft dat huffen toch nog íets opgeleverd.

Ontslagen uit het ene ziekenhuis, met een tussenstop thuis, op weg naar mijn 25-jarig jubileum in “mijn eigen” ziekenhuis, waar ik dan, feitelijk en welgeteld, zelfs al 27,5 jaar in bedrijf ben.

Ik heb nog even tijd nodig om op adem te komen maar ik kan niet wachten mijn comeback te maken. Of ik 1 augustus haal, is niet de vraag, of ik er dan al bén, en al zal stáán, dát wel.