Mijn buurman wil een was draaien maar de buurvrouw is niet thuis. Díe ligt naast me, rozig te zijn. De buurman, ik schat hem eind zestig, begin 70, weet niet hoe de wasmachine werkt en hij krijgt,‘s morgens tijdens het bezoekuur, zowel mondeling als schriftelijk, uitgebreide instructies mee van mijn buurvrouw.
“En,” vraagt mijn buurvrouw, ‘s middags als de buurman weer op bezoek is, “is het gelukt met de was?”
Er volgt, een heel bezoekuur lang, niets dan gemopper. De buurman heeft meerdere pogingen gedaan, maar vooral om het deurtje van de wasmachine weer open te krijgen na het draaien van de eerste was. Die was, die overigens ook nog eens niet, slechts een half uur draaide, zoals de buurvrouw hem gegarandeerd had, maar volgens de buurman, ruim 2 uur had gedraaid.
De buurman is zelf ook doorgedraaid en als, aan het eind van het bezoekuur, blijkt dat hij ook nog eens niet van plan is voor zich zelf te gaan koken, raakt ook mijn buurvrouw, op haar beurt, volledig over haar 1400 toeren.
Het is slecht gesteld met de zelfredzaamheid van de buurman en eigenlijk is hij is er belabberder aan toe dan de buurvrouw en ik bij elkaar!
ZIENDEROGEN 